Houtbaai 1 december Een dag vol verrassingen

Geertje en ik zijn zaterdag 29 november aangekomen op de plek waar we zo graag verblijven, op de Maraisroad 27 in Houtbaai. Het is overdreven om te zeggen dat het net aanvoelt als een soort thuis komen maar daar lijkt het wel op. Wennen hoeft niet want we zijn hier al zo bekend. De kleren liggen weer in de kast waar zo vorige keren ook lagen en de dagen worden weer ingevuld zoals gewend. Dat houdt niet in dat de dagen niet vol verrassingen kunnen zitten. Gisteren 1 december was zo’n dag.

Normaal begin ik de dag met een wandeling over de Chapmans Peak Drive. Omdat ik de dag ervoor teveel gedaan had besloot ik deze dag de wandeling over te slaan om mijn benen wat te onlasten. Dat was het eerste wat niet ging zoals eigenlijk gepland maar eigenlijk niet het vermelden waard.

De villa ligt hoog op een stijle heuvel en het is een pittige wandeling om boven te komen. Daarom ben ik met de auto naar beneden gereden om daar de werkster op te pikken. Kleine moeite en leuke verrassing voor haar. Het was en leuk weerzien toen ze me in de gaten had. Omdat ze nog niet ontbeten had hebben we eerst met zijn drieen lekker het ontbijt genuttigd. Dat gebeurde buiten op het terras. De temp. Zal ws al rond de 20 graden zijn geweest. Het was alvast een goed begin.

Terwijl we zaten te ontbijten kwam ook John, de tuinman aan met een grote grijns op zijn gezicht toen hij ons herkende. Volgens mij had hij nog steeds mijn schoenen aan die ik vorige keer had achtergelaten. Maar ze waren alvast hard aan vervanging toe. We hebben samen nog en bak koffie gedronken en toen gingen ze aan het werk.

Ik ben achter de p.c. gedoken om uit te vinden waar in kaapstad er goede wandel of running shoes verkocht worden. Als ik het goed begreep was er een heel mooi shoppingcentre in Belville. Een plaats 30km verderop achter Kaapstad. Omdat dat wellicht een mooi ritje was viel daarop onze keuze.

Bij het starten van de auto kregen we op een display te lezen dat de olie vervangen moest worden. Daar hebben we verder maar geen aandacht aan besteed waant dat kan over 3 weken ook wel. Onderweg nog een tijdje in de file gestaan. Bellville zelf was niet zo moeilijk te vinden Een stad met meer dan 100.000 inwoners. Ik heb het even nagekeken maar de helft is blank en de andere helft zwarat/gekleurd. We reden Belville in en al snel zagen we diverse grote winkelcentra. Echter geen blanke te zien en het was er verschrikkelijk druk. Ik durfde eerst de auto er niet te parkeren maar omdat we een sanitaire stop moesten maken hebben we dat op een gegeven moment toch maar gedaan. Direkt kwamen er mannen op ons af om ons spullen , waaronder gouden ringen te verkopen. Ik kocht een tondeuze om van het gezeur af te zijn. Betaalde veel te veel, maar we hadden haast om naar het toilet te gaan. Dat zat in een overdekt winkelcentrum, waar wij dus naar binnen gingen. Dat was wel bijzonder. Het leek wel alsof ze nog nooit een blanke hadden gezien. We werden bekeken alsof we iets bijzonders waren. Wij naar het toilet waar vriendelijke mensen ons hielpen om binnen te komen. Toen we het toilet uit liepen kwam er een verkoopster uit een schoenenwinkel op ons af lopen om ons te vertellen dat het toch niet normaal was dat hier blanken rondliepen en of we maar goed wilde zorgen dat onze spullen veilig opgeborgen waren. Dat idee hadden we natuurlijk zelf ook wel, maar we bedankten de verkoopster voor de tip en uit gemakzucht volgden we haar maar gelijk de winkel in. Bij de ingang zag ik al een paar schoenen liggen die volgens de verkoopster afgeprijsd waren van 1899 Rand voor 799 rand. Dat was een koopje dus ik de schoenen gepast, ze zaten prima en wij naar de kassa. Daar bleek dat de verkoopster zich had vergist en ik mocht 1799 rand afrekenen. Nou, dat kan natuurlik gebeuren dus ik wilde ze alweer terug leggen. Daar was de verkoopster het echter niet mee eens en ze stond erop dat de kassier ze afrekende voor 799 rand want zij had de fout gemaakt en zou het wel verantwoorden. Dat wilde ik natuurlijk niet maar ze was onverwurmbaar. Wij dus met een paar dure asics de winkel uit voor nog geen 60 euro.

Ik had nog wel een tijdje in het centrum willen wandelen maar besloot daar toch maar vanaf te zien. We zijn dus rechtstreeks naar de auto gegaanaa, rolstoel erin gedaan en terug richting Houtbaai gereden.

Op een gegeven moment reden we vlakbij het vliegveld en vanwege de melding die ’s morgens op het display had gestaan besloten we toch maar even langs Hertz te rijden. Daar vertelde ik van de melding met als resultaat dat we direkt de auto leeg moesten maken en een andere auto op moesten halen. Dat kwam nogal onverwacht natuurlijk, maar ja, als zo’n man dat zegt. Dan doen we niet moeilijk. Wat ook meespeelde was dat ik eigenlijk wel weer graag in een lage auto zou willen rijden. Helaas kregen we echter een Toyota RAV4 aangeboden. Wij naar het parkeerterrein en de spullen in de auto gelegd. De Toyota was en mooie auto, nog groter dan de Ford denk ik, maar de Ford was toch wel een stuk mooier en luxer . Dus dat viel een beetje tegen. Vlak naast die Toyota staan een paar splinternieuwe Audi’s geparkeerd. Tyoe A3. Zien er hetzelfde uit als de A4. Ik vraag dus aan een medewerker van Hertz of we geen Audi mee kunnen krijgen. Hij informeren en ik moest mee naar het kantoor. Daar bleek dat de audi’s al gereserveerd waren maar ze hadden nog wel een nieuwe Mercedes staan die voor 3 weken beschikbaar was. Dan moest ik echter wel omgerekend 70 euro per week bij bijbetalen. Daar hoefde niet lang over nagedacht te worden dus even later zoefden wij over de weg in een nieuwe auto. Wel erg wennen want alles zit op een andere plaats. Zo zit de hendel om de automaat te bedienen op de plek waar normaal de knipperlichten bediend worden. Niet zo gek dus dat toen we van baan wilden verwisselen op de snelweg ik de auto opeens in zijn vrij zette. Zo moet ik nog wel even wat dingen uitzoeken om te ontdekken hoe het allemaal werkt.

Thuis gekomen zat er een mailtje in de mailbox van de politie kennemerland. Ze waren begonnen met het terug betalen van mensen die opgelicht waren via Marktplaats door ene meneer of mevrouw Kandhai. Omdat ik ook een van die sufferds ben heb ik me door die papierwinkel heen geworsteld, het nodige ingevuld en een paar uur later stond het geld alweer op onze rekening. Dat was weer een meevaller van 500.01 euro. We hadden niet verwacht ooit nog een cent te zien.

Nou, ik ben benieuwd wat deze dag voor ons in petto heeft. Het begint alvast met een flinke storm. het stormt al sinds gisteravond. De temperatuur is gelukkig nog steeds lekker al is het toch iets te koud om alleen in een t-shirt rond te lopen. Maar een jas is nergens voor nodig.

Zonsopgang in Jongensfontein

Filmpje geplaats over de snelle zonsopgang

van De Rust naar Jongensfontein

Na een paar dagen bij Soan en Niekiein De Rust te hebben verbleven zijn we op weg gegaan naar de volgende bestemming. Bij vertrek zaten we te twijfelen tussen Hermanus en Mosselbaai. Ook had ik op de kaart wat kleine plaatsjes zien liggen aan de kust zoals oa vleesbaai. We besloten eerst maar eens te gaan rijden. Vlak buiten De Rust maakten we de eerste stop. We besloten een schildpad maar even te helpen met oversteken. Nu zijn die dieren een stuk sneller dan je zou verwachten en echt nodig is het niet.Vervolgens reden we naar Oudtshoorn. Daarkozen we ervoor om niet over de snelweg naar de kust te rijden maar een provinciale weg. Dat was geen verkeerde keuze want onderweg zijn we weer heel wat keren gestopt om foto's te maken. De route gingover de Robertson pas. Was ook weer genieten. rond het middaguut kwamen we aan in Mosselbaai. Daar hadden we het al snel gezien . Veel te druk. Na wat boodschappen te hebben gedaan zijn we de N2 opgeredenrichting Kaapstad.We waren echter nog niet zo lang onderweg toen wetwee borden zagen langs de kant van de snelweg.Een met de plaatsnaam xxxxxmond en een&B bord. Dat leek ons wel wat. Na een kwartier rijden waren we er nog steeds niet dus toen keken we maar eens op de kaart. Bleek dat dat plaatsje 34kmvanaf de snelweg lag.Dat was niet zo goed nieuws want als de B&B geen plaats had zouden we weer 34 km terug moeten rijden. Stel je voor 68kmrijden voor Jan met de korte achternaam. Op een bepaals momentstond er weer een bB&B bord en moesten we rechtsaf. Na10 km rijden hield de asfaltweg op en werd het een onverharde weg.Deze weg stond niet op de kaart. Na ongeveer een kwartiertje rijden (met 80 op de teller) zagen we ergens een schuurtje met een auto erbij. Wij erheen en daar kregen we te horen dat we nog 20km over die weg moesten rijden maar dan kwamen we in een plaats met zat slaapgelegenheden en een benzinepomp. Dat was toch wel een pak van mijn hart want ik was ondertussen toch wel een beetje ongerust geworden. Na die 20 km kwamen we aan in een gehucht waar zeker geen slaapplaats was en geen benzinepomp, maar het volgende plaatsje wa niet zo ver meer. Dat bleek Stilbaai te zijn. Een prachtige plaats, goed bereikbaar via een asfaltweg maar dan hadden we op de snelweg nog een stuk door moeten rijden. Eerst de tank weer vol gegooid en toen op zoek gegaan naar een slaapplaats. Bijna ongemerkt waren we in het plaatsje Jongensfontein terecht gekomen. Daar stonden prachtige villa's pal aan zee. Toen ik iemand bezig zag in zijn tuin zijn we gestopt en begon een praatje met die man waarbij ik de man vroeg of hij ons niet kon helpen aan een slaapplaats in zo'n mooie villa. Helaas mochten we niet bij hemzelf maar hij wist nog wel wat. 10 minuten later zaten we in een gedateerd onderkomen met een prachtig uitzicht vanuit de woonkamer en een schitterend terras op nog geen 50 meter vanaf de atlantische oceaan. Hartstikke mooi natuurlijk en dat ook nog eens voor een spotprijsje (450 Rand per nacht = ongeveer 33 euro)

Cape St Francis naar De Rust (Soan en Niekie)

23 november 2014

Als ik Cape St Francis uitrij om een filmpje te gaan maken van de zonsopgang regent het. Dat belooft niet veel goeds. Toch rij ik door in de hoop dat het bij aankomst mee zal vallen. Helaas is dat niet het geval en na even gewacht te hebben rij ik maar terug naar de B&B. Gelukkig is een gedeelte van het terras bij de B&B overdekt en heb ik de mogelijkheid weer wat aan het verslag te werken en de post door te nemen. Ook probeer ik mail te versturen maar dat lukt maar niet. En daar baal ik wel van. We zouden graag Erna en Marijke in Gambia willen bereiken maar dat lukt totaal niet.

We doen het rustig aan want ik verkeer in de veronderstelling dat we ongeveer 2 uurtjes moeten rijden naar onze volgende bestemming. We luisteren nog naar het eerste gedeelte van de uitzending vanuit de Lichtkring via de kerktelefoon (gepresenteerd door Panc) maar als de kerkdienst zou moeten beginnen en deze hier niet is te ontvangen vertrekken we om 11 uur naar De Rust.

In de Rust worden we om 14.00 uur verwacht door Soan en Niekie. Ik had verwacht dat we over de snelweg zouden rijden maar Geertje verteld dat dat een rit is van 4 uur en binnendoor is het 3 uur. Mijn inschatting was dus helemaal fout en we gaan binnendoor.

Vanwege die afspraak om twee uur ’s middags in de Rust aanwezig te zijn kunnen we het dus niet al te rustig aan doen. Maar het is gewoonweg onmogelijk om dat te halen. Er is onderweg zoveel moois te bekijken dat we er nu iets meer dan 5 uur over doen. En dat mag eigenlijk nog een wonder heten. Als we ons aan de toegestane snelheid hadden gehouden hadden we er nog veel langer over gedaan. Nu hou ik grote gedeeltes een snelheid aan van 140 km per uur. En dat is verschrikkelijk hard op deze wegen die iets breder zijn dan 2 auto’s breed. Onderweg rijden we door bergdalen heen, over prachtige vlaktes, door de union dale poort en nog veel meer indrukkend wekkend natuurschoon.

((Soms horen we wel eens verbazing omdat we zo vaak naar Z.Arika gaan. Op een dag als deze blijkt echter maar weer eens hoeveel moois dit land te bieden heeft. Door deze route te rijden missen we een heel stuk van de Gardenroute of van de route 62. Beiden ook al zo ongelooflijk mooi. Ik denk dat het mogelijk moet zijn om hier een prachtige vakantie van een maand te plannen zonder een van de vele schitterende bezienswaardigheden aan te doen. En dat lijkt me toch bijzonder.))

Terug naar De Rust. Even over 4 uur zijn we aangekomen. We worden door Soan en Niekie bijzonder hartelijk welkom geheten en na de spullen uitgepakt te hebben gaan we met zijn vieren met wijn , bier of sap op het terras aan tafel zitten om weer bij te praten. Om een uur of 8 houden we het voor gezien. We moeten beloven de volgende dag niet teveel te eten want de mannen zullen voor de volgende avond een heerlijke braai bereiden. We hebben het weer prima naar het zin.

Cape St Francis

21 en 22 november. Cape St Francis

We hebben deze vakantie al een paar heel mooie en of bijzondere onderkomens gehad.

Het onderkomen in Addo was er zo eentje. Het gebeurd niet zo vaak dat we slapen in een huis met inrichting welke ouder is dan een eeuw. We zouden best wel langer wllen blijven maar door te vertrekken gaan we ook weer nieuwe dingen zien. ’s Morgens worden we eerst weer verwend met een luxe ontbijt. Tijdens dat ontbijt komt er vlak langs mijn hoofd een baby vleermuis naar beneden vallen. Het piept om zn moeder maar die wil zich niet laten zien. Het diertje is iets groter dan een ouderwetse rijksdaalder. De eigenaresse van de B&B pakt het diertje op en zet het terug boven in een stenen pilaar. Het diertje piept nog een tijdje na maar wij gaan onze spullen inpakken om weer verder te gaan. Voor vertrek maken we nog een paar foto’s van de B&B en dan rijden we de poort uit. Als ik de auto aan de kant van de weg zet om te kijken hoe we moeten rijden stopt er een meneer en die wijst ons de weg over een toeristische route. Het wordt vast saai want ik heb het al diverse malen geschreven maar ook deze dag rijden we weer door een prachtig landschap. Onderweg sto[[en we regelmatig om van al dat moois te genieten. Als we de auto neergezet hebben om een foto te maken krijgen we van Erna en Marijke een mailtje dat ze het prima naar hun zin hebben in Gambia. Daar zijn we blij om maar het is natuurlijk niet helemaal onverwacht. Als je eenmaal in Afrika bent geweest dan ben je verkocht. Onderweg doen we Jeffreys Bay aan. Deze stad staat dacht ik in de top 5 van steden met de beste surf stranden ter wereld.

Het is de eerste en ws ook de laatste keer dat we er komen. We rijden snel door naar Cape St Francis. Onze eindbestemming. Daar begint de zoektocht naar een B&B waar we terecht kunnen. Dat valt niet mee en na een paar uur bellen we Ko in Nederland om te vragen of hij zijn best wil doen via het internet. Uiteindelijk is dat niet nodig want we vinden toch nog een B&B. En alweer eentje waar we best een lange tijd zouden kunnen verblijven.

De volgende morgen rijd ik om 5 uur naar de haven. Het is echter blijkbaar nog te vroeg voor de vissers want er is weinig leven te bespeuren. Na een tijdje rijd ik weer terug en ga op het terras een boek lezen. Verder hebben we een lekkere relaxdag gehouden. Beetje gelezen, naar het strand geweest en in de haven op een terrasje gezeten en daar ook gegeten.

Addo Elephant Park

Deze dag begonnen we met een heerlijk ontbijt in de B&B (Homestead te Addo).
Na het ontbijt vertrokken we naar het Addo Elephant Park.
Eigenlijk was het een saaie dag totdat we bijna het park uit reden.
In de begin uren zagen we wat zebra's, bokkies en een vreemde vogel.
Daarna heel lang niets en toen we besloten het park te verlaten zagen we olifanten.
En niet zo weinig ook. Op en gegeven moment waren we omring door olifanten.
Waarschijnlijk meer dan 50 dieren.

Zie de foto's op de website Jan-en-Geertje.Reismee.nl

King Williamstown

‘s morgens eerst op pad gegaan om te kijken of ik een mooi filmpje kon maken van een zonsopgang.
Dat lukte niet maar ik vond wel een mooie B&B.
Na het ontbijt hebben we de spullen ingepakt en zijn vertrokken naar de nieuwe B&B.
Daar hebben we direkt al leuk contact met twee van de personeels leden.
Nadat ik heb gevraagd wat Geertje en ik deze dag moeten doen komen ze gezamenlijk tot het besluit dat we 4 bezoeken af moeten leggen.
1Het museum
2Het Steve Biko Centre
3Het Bisho Macrabre Memorial
4..........................
We vertrekken met het briefje naar het centrum van King Williams Town en gaan daar het museum bezoeken. Na 1 minuut vraag ik me al af wat we daar moeten bekijken. Maar het is wel leuk. Het museum is ooit een keer ingericht en daarna is er w.s. nooit meer iets aan gedaan. De voorwerpen liggen achter glas maar zijn allemaal verkleurd of er zit een dikke laag stof op. In een pot ligt een boomslang op sterk water maar het deksel zit scheef op de pot en de slang half boven water.
Het museum beslaat diverse kamers en die zijn alleen bereikbaar met diverse trappen. De portier doet zijn uiterste best om ons te helpen. Als we na bijna twee uur weer vertrekken komen de volgende bezoekers binnen. We waren de enige bezoekers. Ik had verwacht dat we dat wel zouden blijven deze dag maar dat was dus niet zo.

Na het museum gaan we een kop koffie drinken en bestellen daarbij een cheesecake gebakje. We hebben de koffie al lang op als dat eindelijk wordt geserveerd. Tot onze verbazing blijkt het gebakje een plastic bekertje met cheesecake te zijn. (vergelijkbaar met zo’n klein plastic bekertje met yoghurt) De reden waarom we zo lang moesten wachten blijkt als ik een bekertje open maak. Het is nog half bevroren. Ze hadden dus al die tijd nodig om het te ontdooien. Ik bes;uit eerst maar om het eens te proeven en dan blijkt zTo’n half bevroeren toetje nog lekker te zijn ook. Geertje neemt haar toetje/taartje echter mee en besluit het op te eten als het ontdooid is.

Na het museum gaan we naar het Bisho Macrabre Memorial

Op 7 september 1992 kwam Bhisho in het nieuws vanwege het zogenaamde Bhisho bloedbad, waarbij 29 mensen de dood vonden. 100.000 mensen trokken naar Bhisho om te demonstreren voor de ontmanteling van Ciskei. Dit zou dan weer onderdeel kunnen worden van het nieuwe Zuid-Afrika, wat zou ontstaan na het democratiseringsproces onder leiding van het Afrikaans Nationaal Congres van Nelson Mandela. De Ciskeise machthebber brigadier Oupa Gqozo weigerde dit echter, wat uiteindelijke uitmondde in een grote protestactie. Tijdens de beschietingen door de Ciskeise politie vonden 28 demonstranten en een politieman de dood en vielen honderden gewonden

Vervolgens gaan we op weg naar het Steve Biko Centrum. We zijn wederom de enige bezoekers en krijgen een prive rondleiding. Degene die de film Cry Freedom hebben gezien zullen wel weten wie Steve Biko was. Steve is geboren in King Williams Town. Er volgen een paar heel indrukwekkende uren en we worden weer eens geconfronteerd met al de gruwelijkheden die zich hier hebben voorgedaan. Het is maar moeilijk te bevatten dat dit allemaal nog zo “kort” geleden heeft plaats gevonden. Dat mensen elkaar martelden maar bovenal dat er jongelui waren die hun leven gaven om hun medemensen bewust te maken van de waardes van hun leven.
Om te voorkomen dat er veel mensen naar de begrafenis van Biko zouden komen werden de wegen afgezet. Toch waren er nog ruim 20.000 mensen aanwezig. Die beelden hebben we thuis op het journaal gezien maar nu we hier rondlopen krijgt het toch een andere lading.
’s Avonds zijn we zo moe dat we al voor half 9 in bed liggen.

Walvissen

Vanmorgen keek ik tijdens het ontbijt naaar buiten en daar zag ik in die onmetelijk grote oceaan 2 waslvissen zwemmen. Snel de fotocamera gepakt en een stukje gefilmd.

Groet